Inhoudsopgave
“Vogelkijkhutten boven en onder de grond”
november 2021
Ik heb een afspraak in Waardamme. Daarna wil ik een korte wandeling gaan maken, ook al is het erg mistig. Ik kies voor de Warandeputten bij Oostkamp. Dit is het toegankelijke deel, naast de paden langs het kanaal Gent-Brugge, van de natuurgebieden in de Vallei van de Zuidleie, een water- en moerasgebied. De Warandeputten ontstonden door opspuitingen na de kanaalverbreding aan de brug van Moerbrugge. Hier kreeg de natuur vrij spel. Er zijn nu open waters, graslanden en wilgenbosjes. Je kan een korte wandellus volgen van een kleine 2 kilometer. Deze lus is geen bewegwijzerde wandelroute, maar verdwalen is bijna niet mogelijk. Het gebied wordt omringd door twee asfaltwegen, het spoor en de Rivierbeek.
Frisse mist
Zittend in de auto op de parkeerplaats aan de Westdijk dringen de vogelgeluiden binnen. Dat maakt me direct weer vrolijk. Het slechte nieuws van een noodzakelijke, dure reparatie aan mijn elektrische fiets zet ik uit mijn hoofd. De wandelroute start met een smal, verhard pad langs een waterstroom gevuld met hoog riet. Je kan hier ook over het gras wandelen. Bewegwijzering ontbreekt maar je volgt de lus gewoon links- of rechtsom. Ik sla linksaf. Rechts is er nog steeds het riet, links ligt een aarden wal waarachter het verkeer van de Moerbrugsestraat rijdt.
Wandelbankje met uitzicht over de Warandeputten
De mist maakt het vochtig en daarom is het extra fris voor deze tijd van het jaar. Druppels liggen als doorzichtige parels op de grassprieten. Ik vind het een mooi gezicht.
Het eerste wandelbankje dat ik passeer heeft een mooi uitzicht over een van de Warandeputten. Behalve een man met hond ben ik nog niemand tegengekomen.
Ook in dit gebied maakt Natuurpunt gebruik van begrazing door galloways, runderen vernoemd naar hun oorspronkelijke afkomst uit een Schotse streek. Volgens het informatiebord zorgt hun graasgedrag voor een gevarieerde vegetatiestructuur. Het is nu geen houten klaphek dat de runderen moet binnenhouden, maar een metalen draadhek dat je van de spijker moet tillen.
De ontwikkeling van ‘wastines’
Volgens het kaartje kan ik hier ook rechts afslaan, maar ik volg het pad zo ver mogelijk rechtdoor. Een volgend informatiebord vertelt over de ontwikkeling van ‘wastines’. Dit is een oud-Nederlandse naam die ‘woeste grond’ betekent en verwijst naar een mozaïek van schrale graslanden met struiken. Door de geringe graasdruk van de gallowayrunderen en natuurlijke processen ontstaan er weer wastines in de Warandeputten. Hiermee werkt Natuurpunt aan de creatie van een half open landschap met een rijke flora en fauna.
Een van de vogelkijkhutten in de Warandeputten
Het pad wordt smaller en is onverhard. Ik moet mijn best doen me niet te laat te storen door de verkeersgeluiden aan de linkerkant. Het pad gaat nu ook op en neer, en slingert zich langs de begroeiing.
Het pad brengt me bij een vogelkijkhut. Ik zet me op het bankje en blijf een tijdje kijken. Ik hoor wel meer vogels dan dat ik ze zie.
Een diversiteit aan kleurrijke paddenstoelen
Over de houtsnippers wandel ik verder. De route loopt nu langs de spoorlijn. Dit pad is duidelijk aangelegd. De onderliggende matten steken af en toe boven de aarde uit.
Er staan nog steeds enkele paddenstoelen. Een roodbruin exemplaar staat fier rechtop aan de rand van het pad. Even verderop passeer ik er ook een met een fascinerende kleur. Het is verbazingwekkend hoeveel soorten paddenstoelen er alleen al in België zijn.
Oog in oog met galloways
De wandelroute buigt naar rechts, weer weg van de spoorlijn, en volgt een brede beek. Op het eerst volgende kruispunt kan ik meerdere kanten op. Ik kan rechts afslaan en direct weer terug naar het pad langs de Moerbrugsestraat gaan. Ik kan ook via de brug de Rivierbeek oversteken en dan rechts afslaan, of gewoon rechtdoor verder langs het water wandelen. Als ik dat laatste doe, kan ik ook voor het hek alsnog rechts afslaan en dan een lus maken door het veldgebied. Daarna kom ik vanzelf weer op het pad langs de Rivierbeek.
Een reiger vliegt op. In de verte zie ik de galloways grazen. Het wandelpad komt langs het veld dat vijf runderen aan het begrazen zijn. Leuk om de runderen van dichtbij te kunnen bekijken. Ook langs dit pad staat een vogelkijkhut. Deze is wel enigszins vervallen.
Dit ommetje door de velden is de moeite waard. Als ik weer terug ben op het pad langs de Rivierbeek, hebben boomtakken een soort van overkapping gevormd voor de wandelaar.
Vogelactie vanuit een grote vogelkijkhut
Verschillende vogels vliegen langs. Dit is zeker een mooie plek om van de omgeving te genieten op een wandelbankje. ‘Plons’, klinkt het. Een visser gooit zijn haak ver uit. Een groep meerkoeten heeft zich verzameld tussen het groene kroos op de beek. Drie eenden doen zich tegoed aan dit groene maal.
Dan volgt de derde vogelkijkhut. Deze is een stuk steviger en groter dan de andere twee hutten die ik passeerde. Er staan zelfs lange banken om te zitten. Ik zie direct tientallen vogels. Er klinkt gekwaak, getsjirp, gespetter, geplons en geklap van vleugels. Het is een mooie plek om even te zitten en te genieten van alle vogelactie.
Over vlonderpaden verder in de Warandeputten
Na de kijkhut slaat de route rechtsaf over steigerplanken. Je wordt hier gevraagd voorzichtig verder te gaan vanwege diverse rotte planken. Er zitten inderdaad meerdere gaten in het houten vlonderpad. Er wordt wel gewerkt aan vernieuwing. Het volgende vlonderpad is al vernieuwd en opgebouwd uit kunststof planken.
Een aankondiging zegt dat er ook wordt gewerkt aan een heuse onderwaterkijkhut. Dat klinkt goed. Daarvoor kom ik zeker nog eens terug. Ik kom nogmaals langs een overdekte kijkhut met drie bankjes. Hier zie ik vooral eenden zwemmen.
Wanneer ik links afsla, ben ik weer terug op het pad naar de parkeerplaats. De enige andere passanten waren drie keer een man met hond. Dit natuurgebied is een voorbeeld van klein maar fijn. De Warandeputten zijn absoluut een fijne plek om een frisse neus te halen.
