Inhoudsopgave
"Fantasierijk houtsnijwerk"
oktober 2021
De weersvoorspellingen geven aan dat het vandaag en de komende dagen iets warmer zal zijn dan de afgelopen week. Tijd om op pad te gaan. Er staat een waterig zonnetje. Het voelt iets frisser aan dan de voorspelling van 17 graden doet vermoeden. Ik ga naar het Vloethemveld, een natuurgebied aan de rand van Zedelgem. Dit gebied heeft een rijke geschiedenis onder andere in de twee wereldoorlogen. Binnendoor over plattelandweggetjes is het nog geen 6 kilometer fietsen van mijn huis.
Tegenover de ingang van het Vloethemveld aan de Diksmuidse Heirweg ligt een ruime parkeerplaats. Als Nederlandse is het even wennen dat een fietsenstalling ontbreekt. Er starten hier drie bewegwijzerde wandelroutes en nog drie hardlooproutes (natuurlopen). Het is een van de grootste spraakverwarringen tussen mij als Nederlandse en Vlamingen. Lopen betekent in het Vlaams hardlopen of rennen. Ik probeer het woord hier te vermijden.
Mooi houtsnijwerk langs het Bospad
Alle routes starten aan de Bedelfdreef, een kasseiweg. Ik kies vandaag voor de blauwe wandelroute ‘Bospad’ van 4,3 km (meer info). Direct aan de rechterkant ligt er een speelzone met een indrukwekkende totempaal. Ik wandel liever over kasseien dan dat ik erover moet fietsen. Het Bospad slaat gelukkig al snel rechtsaf een onverharde weg in, begroeid met gras.
De lucht wordt blauwer en de zon krijgt meer kracht. Alle drie de wandelroutes volgen nu nog hetzelfde pad. Ik passeer weer een mooi stuk houtsnijwerk. Als je hier even rechts afslaat de speelzone in en rechts aanhoudt (maar de stappalen rechts laat liggen), dan kom je bij een fantastische houten trap.
Het Bospad en zijn onverharde paden
Het geraas van autoverkeer dringt wel het bos in. Ik steek het fietspad over en neem een kiezelweg verder het bos in. Ook nu weer is het verharde pad van korte duur en buigt de route af over een tweede graspad. Een groot informatiebord geeft aan dat op deze plaats wetenschappers de verschillen onderzoeken tussen bossen waarin maar een boomsoort groeit en bossen met meer boomsoorten.
De zon warmt me op. Mijn fleece kan een stukje open. De route gaat verder over een bruggetje naar een eerste zitbankje. Verschillende vlinders vliegen vlak langs me heen. Het geluid van verkeersgeraas neemt af en ik hoor de vogels fluiten. Ook hier zijn er modderige stukken maar niet zo erg als twee weken geleden in het domein d’Aertrycke.
Ik kom langs een open plek. Volgens het informatiebord van het Agentschap Natuur en Bos kan zo’n open plek spontaan worden gevormd. Ze ontstaan bijvoorbeeld door een storm of door het afsterven van verschillende oude bomen. Natuur en Bos geeft ruimte aan het behoud van open plekken in het bos. Door de grotere lichtinval krijgen allerlei dieren en planten meer kansen, waardoor de biodiversiteit toeneemt.
De herfstsfeer neemt toe
We staan duidelijk aan het begin van de herfst: de eerste verkleurde bladeren hangen aan de bomen. Ik zie af en toe bladeren naar beneden dwarrelen, maar verder waait het nauwelijks. Ik schop een beetje door de bruine bladeren op de grond. Ik houd van het geluid dat dat maakt.
Ik spot een bijzondere structuur op een rechtstaande, dode boomstam. Het is een apart gezicht. En dan ligt er alweer een omgevallen boom, met de onderkant van zijn wortels zichtbaar. De Middendreef brengt me aan de rand van het Vloethemveld. Een paar huizen zijn zichtbaar. Langs het riet wandel ik verder. Een paar koeien staan in het veld erachter.
Dan zie ik een inmiddels bekend verschijnsel: de gallen van de beukengalmug. Die zag ik voor het eerst een paar weken geleden in het Groenhovebos bij Torhout. Onder de beukentakken staat een rode paddenstoel. Als ik erop ga letten, zie ik meer paddenstoelen langs het pad staan. En ook nog allerlei soorten. Zeker de vijfde paddenstoel in de foto´s hieronder, met zijn zwart afhangende draden, vind ik een speciaal exemplaar. Ik heb inmiddels op de website van Natuurpunt geleerd dat dit de geschubde inktzwam is.
Nog enkel omringd door natuur
Ik kom langs de tweede wandelbank van het Bospad. Ik stap lekker door, met enkel natuurgeluiden om me heen. Er dringen wel stemmen door van twee ruiters. Als ik een foto wil maken, zie ik een rupsje voor mijn gezicht hangen.
Ik ga nogmaals een bruggetje over en dan loopt de route ‘Bospad’ een stukje samen met de gele wandelroute ´Langs bos en hei´. Dit is een natter pad met diepe bandensporen. Ik kan wel makkelijk over een droger gedeelte passeren.
De route slaat af op een deels verhard pad met kiezels. Er liggen rood-geel gekleurde bladeren op de grond. Rood is toch wel mijn favoriete herfstkleur.
De rijkdom aan informatie in het e-book over Vloethemveld
Alle bewegwijzerde wandelroutes van Vloethemveld komen weer bij elkaar voor de ingang van het militaire domein binnen dit natuurgebied. Net na de Tweede Wereldoorlog verbleven hier ongeveer honderdduizend krijgsgevangenen. Er vinden op dit moment allerlei renovatiewerken plaats aan de oude gebouwen. Ook een gedeelte van de weg Vloethemveldzate, waar vroeger de militaire spoorlijn liep, wordt geherstructureerd.
Er zijn in Vloethemveld niet alleen wandelroutes, maar ook hardlooproutes, mountainbikeroutes en fietsroutes. Er is nog een soort bordje dat ik telkens tegenkom: een oranje vijfhoek met een nummer erin en het wifi-teken. Deze nummers verwijzen naar hoofdstukken in het e-book ‘Vloethemveld verborgen parel’. Het is een digitale gids over het verleden en de natuur van Vloethemveld. De gids staat boordevol informatie, foto’s, oude kaarten en zelfs quizvragen.
Als ik verder loop, kom ik weer een rechtstaande, dode boomstam tegen, zonder boomkroon. Het is interessant om te zien wat er groeit op deze stammen. In dit geval is de stam bedekt met een soort elfenbankjes. Vervolgens loopt de route een paar tiental meters over een betonpad, maar slaat snel linksaf het volgende onverharde pad in. Honderd meter naar rechts loopt de Diksmuide Heirweg, dus ik ben bijna terug bij mijn fiets. Nog een stukje kasseiweg en ik ga weer op huis aan. Leuk om al die verschillende en bijzondere paddenstoelen gezien te hebben.
