Inhoudsopgave
"Vogeltjes kijken"
februari 2022
Eindelijk is er even een windpauze na meerdere stormen achter elkaar. De hemel laat zelfs blauwe stukken lucht zien. Die kans kan ik niet laten liggen. Ik besluit naar het natuurreservaat ‘De Hoge Dijken’ bij Oudenburg te rijden.
Hoge Dijken of Roksemput?
De parkeerplaats is voller dan ik normaal ervaar op een doordeweekse wandeldag. Er maken meer mensen van het betere weer gebruik om aan de wandel te gaan. Tijdens de stormdagen hiervoor was het risico te hoog een grote tak op je hoofd te krijgen.
De Hoge Dijken staan in de volksmond beter bekend als Roksemput, vertelt het informatiebord bij de ingang van dit gebied. De grote biodiversiteit die er is ontstaan, heeft geleid tot erkenning als Vlaams natuurreservaat.
Wandelpad De Hoge Dijken en Loopomloop Oudenburg groen
Ik passeer naast de parkeerplaats eerst een grote, groene keet. Hierin bevindt zich het bezoekerscentrum ‘De Grote Zaagbek’. De openingstijden zijn beperkt tot woensdagmiddag en zondagochtend. Ik zal er na de wandeling nog een kijkje nemen.
Voor het wandelpad De Hoge Dijken (meer info) volg ik de bordjes van de Loopomloop Oudenburg groen van Sport Vlaanderen. Deze twee routes vallen samen, maar de loopomloop is bewegwijzerd.
Na het hek slingert een onverhard bospad zich tussen de kale bomen door. Ook de vogels hebben goede moed in deze betere weersomstandigheden. Ze fluiten erop los.
De waterplas van de Hoge Dijken
Links van het pad komt de waterplas in zicht. De eerste struiken staan al in de knoppen.
Bij de aanleg van de snelweg Brugge – Veurne in de jaren zeventig werd op deze locatie het aanwezige duinzand tot op een diepte van ruim 15 meter afgegraven. Hierdoor is een kunstmatige waterplas ontstaan. Het grote wateroppervlak trekt jaarlijks veel watervogels aan. Het verbaast mij dan ook niet een eerste vogelkijkplaats tegen te komen.
Aan mijn linkerzijde verschijnt dit grote kijkscherm, met kijkgaten op verschillende hoogten. Achter het scherm waait het riet zachtjes in de wind. De witte wolken reflecteren mooi in het water. Ik hoor wel meer vogels dan ik er op dit moment kan zien.
Fijn en droog wandelpad
Als ik verder stap, ontneemt een dijk mij het zicht op de plas. Rechts hoor ik het verkeer rijden. Het wandelpad gaat verder als een hard en lichtgekleurd zandpad. Hieraan zie je dat het ooit een duingebied is geweest. Een hond slaat achter me aan. Er liggen hier afgeschermde tuinen van een paar woningen. Een vrouwenstem roept de hond tot de orde.
De bramenstruiken langs het pad reiken hier hoger dan ikzelf. Er liggen vers gezaagde takken en ook meerdere omgewaaide bomen. De stormen van de afgelopen dagen hebben ook in dit natuurgebied toegeslagen. Het bevestigt maar weer de stormwaarschuwing serieus te nemen om niet in het bos te gaan wandelen, zoals ik al eerder heb ervaren.
Nog meer vogelkijkhutten
De bewegwijzering van de groene loopomloop geeft aan dat ik 500 meter onderweg ben. Direct volgt er links een overdekte vogelkijkplaats. Vijf traptreden geven toegang tot deze kijkhut, De Smient genaamd.
Nu zie ik wel vogels op het water. Ik heb alleen geen verrekijker meegenomen om hen beter te kunnen bekijken.
Populair ommetje voor hondenbezitters
Even verderop wordt een veld door schapen begrazen. Een hardloper komt achter me langs.
Er is hier een wandelbankje om van het uitzicht te genieten. Dan kun je wellicht tellen hoeveel kleuren groen je hier ziet.
Rechts staan huizen langs de Haspeslaghstraat in Oudenburg. Zoveel afwisseling tussen huizen in een straat zie je minder vaak in Nederland dan in West-Vlaanderen. Hier heeft ieder zijn eigen keus qua architectuur gemaakt in plaats van dezelfde huizen op een rij.
Meerdere mensen passeren me, terwijl ze hun hond uitlaten. Het is duidelijk een populair ommetje voor hondenbezitters. Het wandelpad komt dan ook langs een afgesloten hondenspeelveld. Er staat hier een wandelbankje als je door het hek gaat. Een golden retriever rent fanatiek de hoeken van het veld af.
Er volgt een derde kijkhut. Nu hangen er posters met informatie over diverse vogels: zeevogels, watervogels en nachtroofvogels. Gezien de naam van het natuurcentrum zou ik denken dat hier de grote zaagbek zou moeten voorkomen. In de folder lees ik dat dat vooral het geval is in strenge winters.
Wat een grote molshopen
Langzaamaan komen er meer wolken en voel ik geen zonnewarmte meer. Het wandelpad De Hoge Dijken is nu een graspad.
De molshopen in het veld zijn bijzonder groot. Ik vraag me af of de mol het enige dier is dat deze hopen maakt. Dat kleine beestje kan dan veel aarde verplaatsen.
Een man met hond groet me ‘goedendag’. Altijd fijn als dat gebeurt, want meestal ben ik een van de weinigen die hardop groet. Dat is me zo vaak gebeurd, dat ik nu in West-Vlaanderen meestal groet met een vriendelijk hoofdknikje.
Ah, de zon breekt nog een keer door. Ik draai me even om zodat ik de warmte op mijn gezicht kan voelen. Wat zou ik graag ik een zonniger land wonen. Twee honden doen een blafwedstrijdje. Een meerkoet (denk ik) pikt naar voedsel in het weiland. Niet veel later komt er een soortgenoot uit de struiken te voorschijn.
Uitkijkpunt De Wintertaling in De Hoge Dijken
De bewegwijzering van de wandelroute leidt me door een hekje naar een kiezelpad. Dit pad ligt langs een sloot (of gracht in het Vlaams) en een weg, gescheiden door een bomenrij.
Direct rechts verwijst een bordje naar het uitkijkpunt De Wintertaling. Een kort klimmetje brengt me naar de volgende vogelkijkhut. Als ik door een van de openingen naar de waterplas wil kijken, zie ik tot mijn verbazing twee ezels staan. Ze besluiten ook nog een robbertje te vechten, met steigeren en al.
Hoewel deze kijkhut iets hoger ligt, is het zicht niet veel anders dan in de eerdere hutten. Terug op het kiezelpad stap ik even flink door. In de verte loopt de snelweg E40. Al die tijd blijft het kiezelpad het hek om het reservaat volgen, waarna ik weer op een aarden pad terecht kom. In het weiland ernaast proberen mollen een record molshopen per vierkante meter te vestigen.
Slapen onder de sterren
Dat had ik niet verwacht: er is horeca langs de route. Glamping Groei biedt hier in de zomer overnachtingen onder de sterren aan. Je slaapt in een doorzichtige bubbel. Ze zijn nu open voor een versnapering op hun terras. De menukaart hangt zelfs langs het wandelpad.
Het pad is weer een bospad geworden. Hier is het wat natter dan aan de andere kant van de plas. Een bruggetje brengt me over een overloop vanuit de waterplas. Langs de rand van het bospad, langs de modder, wandel ik verder. Al snel is het weer een droog wandelpad. Ook hier zijn er werkzaamheden geweest om afgewaaide takken van het pad te verwijderen.
Kijk nou eens, een boom staat al helemaal in de witte bloesem. Lange stamperdraden schieten uit de witte bloemen naar voren. Dit zou een prunus kunnen zijn, maar zeker weten doe ik het niet.
Bezoekerscentrum De Grote Zaagbek
Op een vissersplek kan ik direct aan de rand van het water staan. De zon werpt een gouden gloed op het riet aan de overkant.
Er volgen nog een paar vissersplekken en twee wandelbankjes. Dan ben ik weer terug bij de groene keet van het bezoekerscentrum. In de smalle gang hangen een aantal informatieposters over historische vondsten tijdens de afgravingen. Zo zijn er tijdens de zandafgraving 49 Romeinse munten uit de eerste drie eeuwen van onze jaartelling gevonden. Ook zijn er vuurstenen werktuigen en fragmenten van gepolijste bijlen gevonden. Aan de hand van alle vondsten weet men dat er hier een landbouwgemeenschap woonde. Zij hielden zich bezig met schapenteelt, verwerken van wol, kleinschalige metaalverwerking en zoutwinning.
De gang leidt naar een zaal met een fototentoonstelling. Het is een selectie bijzondere close-ups van dieren. Best leuk om even te bekijken als het bezoekerscentrum open is.
Bijzonder hoeveel je kunt ervaren langs zo’n korte, bewegwijzerde wandelroute (3 kilometer). De autorit terug naar huis is ook nog een klein avontuur. Het navigatiesysteem stuurt me over plattelandswegen die steeds smaller worden. Als voormalige Haagse stadsvrouw vraag ik me af of er echt geen route over in ieder geval een soort van hoofdwegen mogelijk is. Daarnaast maak ik als fietser ook vaak gebruik van deze plattelandswegen. Dan ben ik ook blij als ik niet veel sluipverkeer tegenkom. Thuis toch eens bekijken of een alternatieve route mogelijk is.
